Brak motywacji do nauki, spowolnione tempo pracy, łatwe zniechęcanie się i „bujanie w obłokach” to typowe objawy zaburzeń koncentracji u dzieci. Niewielu rodziców zdaje sobie sprawę z tego, że w obliczu problemu mają szereg możliwości by mu zaradzić. Jedną z nich są gry edukacyjne
By nie zostać w tyle
Zaburzenia koncentracji u dziecka przybierają różne oblicze a ich przyczyn można dopatrywać się zarówno w specyfice zmian społecznych, wzroście tempa życia i nastawieniu na konsumpcję, jak i w indywidualnych uwarunkowaniach intelektualnych dziecka. Niemniej istotna jest postawa rodziców oraz ich zdolność lub brak zdolności umiejętnej motywacji młodego człowieka. Nie jest tajemnicą, że początki edukacyjnej drogi nie są dla dziecka łatwe a niemałą przeszkodą mogą stać się zaburzenia związane z koncentracją. Przekonała się o tym pani Beata, mama 8 letniego Łukasza – Pierwsze niepokojące objawy u mojego syna zauważyłam zanim skończył przedszkole. Doszłam do wniosku, że nie należy zwlekać. Wizyta w poradni, konsultacja i szczerze mówiąc, wpadłam w panikę. To, co brałam za zwykłe roztargnienie i „bujanie w obłokach” okazało się zaawansowanymi zaburzeniami koncentracji – wspomina pani Beata.
Przypadek Łukasza ściśle odpowiadał typowi pasywnemu. W odróżnieniu od dzieci aktywnych i nadpobudliwych jego zaburzenia nosiły znamiona tzw. zespołu „niebieskich migdałów”. Łukasz zamiast skupiać swoją uwagę na zadaniach często odbiegał myślami gdzieś daleko, na wszystkie polecenia reagował powolnie, a każda praca zajmowała mu masę czasu. Pomimo ćwiczeń zaleconych przez pedagoga, chłopiec nadal miał trudności. „Marzycielskie” skłonności Łukasza musiały zaowocować słabszymi wynikami w edukacji.
– Już wcześniej pojawiły się u synka trudności w opanowaniu umiejętności czytania i poprawnej pisowni. Nauczyciel ze szkoły kiedy tylko zorientował się, że Łukasz ma wyraźne problemy ze skupieniem uwagi i przejawy dysleksji, zaproponował, że dobrym uzupełnieniem terapii będzie systematyczna praca w domu z użyciem gier edukacyjnych wspierających koncentrację i wspomagające naukę – mówi pani Beata – Początki były trudne, Łukasz szybko się zniechęcał, ale dzięki naszej wytrwałości z czasem do nauki podchodził z większą motywacją i pojawiły się widoczne oznaki poprawy w koncentracji i w wynikach – dodaje zadowolona.
Każda gra jest dobra
Zdaniem wielu pedagogów gry edukacyjne to doskonałe narzędzie radzenia sobie z wszelkiego rodzaju zaburzeniami i problemami, na które napotkać może dziecko w trakcie procesu edukacji. Każde działanie zmierzające do wykluczenia zaburzeń koncentracji opiera się na wytrwałości, wysiłku i jasno określonych regułach. Nie bez kozery to zabawa, jako jedna z najatrakcyjniejszych metod dotarcia do dziecka, odnosi najczęściej zamierzony skutek również w terapii zaburzeń koncentracji. Obecnie na rynku jest cała masa ciekawych gier edukacyjnych opartych na planszowych zgadywankach, układankach, klockach czy puzzlach, o różnej tematyce i zastosowaniu. W przypadku pani Beaty i jej syna Łukasza egzamin zdały gry oparte na ćwiczeniu analizy wzrokowej – Pierwszą i chyba najciekawszą grą edukacyjną, z jaką mieliśmy okazję się zetknąć była gra Bystre Oczko. Dzięki niej syn kształtował nie tylko koncentrację, ale i spostrzegawczość, pamięć i refleks – mówi mama. Prawdą jest, że sam fakt systematycznej zabawy może być pomocny w osiągnięciu celu. Najważniejsze jest dostosowanie gry do wieku, zainteresowań, umiejętności i oczekiwań rodziców i dziecka.
Na określonych zasadach
Na co jeszcze należy zwrócić uwagę w terapii zaburzeń koncentracji u dziecka? Wybór samej gry to jedynie początek drogi ku poprawie sytuacji dziecka. Bardzo istotne jest samo podejście rodzica i jego działania wychowawcze, które muszą być oparte na konsekwencji i przestrzeganiu jasnych zasad. Cechą odpowiedniej komunikacji między rodzicem a dzieckiem jest w tym wypadku informacja zwrotna, czyli wyraz uznania dla dokonań podopiecznego. Absolutnie nie ma tu miejsca na krytykę, oznaki zniecierpliwienia i wyrzuty w stosunku do dziecka. W zamian należy położyć nacisk na samodyscyplinę, rozsądnie gospodarować czasem gry i zapewniając dziecku możliwość motywującego sukcesu, uzbroić się w cierpliwość i konsekwentnie dążyć do wspólnie wyznaczonego celu.
Informacja na podstawie materiałów prasowych
