Ostatnio coraz częściej słyszymy to określenie. Mówimy tak o nadpobudliwych dzieciach a także dorosłych. U podłoża ADHD leży specyficzny tryb pracy mózgu, który utrudnia dziecku kontrolowanie własnych zachowań i osłabia zdolność skupienia uwagi. ADHD jest coraz częściej dotyka dzieci w przedszkolach i szkołach.
Czym jest ADHD?
ADHD to skrót angielskiej nazwy Attention Deficit Hyperactivity Disorder, oznaczający zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi.
Dzieci z ADHD mogą doświadczać jednego lub wszystkich niżej wymienionych problemów:
problemy z koncentracją
problem ze skupieniem się na jednej rzeczy w danym momencie
problem nadmiernej ruchliwości
problem z zastanowieniem się przed wykonaniem jakiejś czynności
problem z pilnowaniem swoich rzeczy i zarządzaniem własnym czasem
problem z nauką w szkole
Specjaliści wyróżniają trzy typy zaburzeń.
• pierwszy odnosi się do dzieci, które mają trudności przede wszystkim ze skupieniem uwagi i jej utrzymaniem
• drugi dotyczy dzieci, których nadmiernym problemem jest nadmierna aktywność fizyczna w sytuacjach
kiedy nie jest to pożądane, oraz działanie bez zastanowienia.
• trzeci występuje kiedy następuje połączenie wszystkich tych problemów.
ADHD w rodzinie
Zaburzenia uwagi są dziedziczne, dlatego może się okazać, że inni członkowie rodziny mają podobne problemy tylko inaczej objawiają się one u dorosłych.
Czy to na pewno ADHD?
Oczywiście każde dziecko miewa takie problemy i objawy jak opisane powyżej i nie oznacza to że cierpi na to schorzenie. Jeśli jednak problemy z koncentracją lub nadpobudliwość trwa dłuższy czas warto zwrócić się do specjalisty, który postawi diagnozę. Specjaliści, którzy zajmują się takimi zaburzeniami to np. psycholodzy, pedagodzy, psychiatrzy i neurolodzy.
Niezdiagnozowane dziecko z takimi zaburzeniami, będzie czuło się przez okres szkolny zdezorientowane, zagubione i przeciążone jeśli nie będzie potrafiło odpowiednio przyswajać wiedzy. Te które są nadpobudliwe mogą stać się nielubiane, szykanowane i wyśmiewane.
Występowanie zespołu objawów nie wystarcza, by rozpoznać u dziecka nadpobudliwość psychoruchową.
Aby diagnoza była prawidłowa dodatkowo muszą być spełnione następujące warunki:
- początek występowania objawów musi mieć miejsce przed ukończeniem przez dziecko 7 lat,
- opisane zachowania muszą występować w więcej niż jednej sytuacji (np. w szkole i w domu)
- muszą prowadzić do cierpienia lub upośledzenia funkcjonowania społecznego, szkolnego lub zawodowego
- nie mogą być częścią innego zaburzenia, np. autyzmu.
Gdzie występuje?
• zespół nadpobudliwości psychoruchowej występuje na całym świecie i we wszystkich kulturach
• występuje z częstością 3-5% wśród dzieci w wieku 7 – 13 lat, częściej zdarza się u chłopców
• szacuje się, że tylko ok. 20% ogólnej liczby dzieci z nadpobudliwością psychoruchową jest objęte
specjalistycznym leczeniem
• chłopcy częściej prezentują typ z nadruchliwością a dziewczynki – z zaburzeniami uwagi
• u dziewczynek częściej niż u chłopców nie rozpoznaje się zespołu nadpobudliwości psychoruchowej
(ponieważ zaburzenia uwagi nie są tak alarmujące dla otoczenia jak np. impulsywność)
Dobre wiadomości.
Dzieci z tymi zaburzeniami wcale nie są gorsze od innych. Zaburzenia te nie wpływają w żaden sposób na ich inteligencję.
Jak sobie radzić?
Po uzyskaniu diagnozy, że nasze dziecko cierpi na zaburzenia uwagi, czyli na ADHD na rodzicach spoczywa wielka odpowiedzialność. Ważną sprawą są spotkania ze specjalistą/ terapeutą ale także codzienna praca z dzieckiem. Rodzice i jego najbliższe otoczenie powinno pomagać mu kontrolować swoje zachowanie i panowanie nad reakcjami.
(MW)
Na podstawie:
1. „Włączyć hamulce. Poradnik dla dzieci i młodzieży z ADHD” P.o. Quinn, J. M. Stern, GWP
2. Serwis informacyjny o ADHD
Gdzie szukać pomocy w Szczecinie?
Koło pomocy dzieciom z nadpobudliwością psychoruchową – ADHD – przy Towarzystwie Przyjaciół Dzieci w Szczecinie
ul. Jarowita 2, Szczecin,
tel. 0 505 156 895
www.tpd.szczecin.pl
e-mail: tama@ps.pl
